Κατά τη γνώμη μου είναι η ταινία χρονιάς και όχι μόνο! Μια οικογένεια στη Νότια Κορέα ζει σε ένα υπόγειο, διπλώνοντας χάρτινα κουτιά πίτσας για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Όταν της δίνεται η δυνατότητα να εργαστεί για μία πλούσια οικογένεια, όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου ευκαιρία, την οποία σπεύδουν να αρπάξουν.Μπορούν όμως μια φτωχή και μία πάμπλουτη οικογένεια να συνυπάρχουν απροσδόκητα στην πολυτελή μονοκατοικία της δεύτερης; Η ταινία ξεκινάει τόσο χιουμοριστικά και ανάλαφρα, που σε κάνει να νιώθεις τόσο χαλαρά, όπως όταν βλέπεις μια κωμωδία. Πως μπορεί όμως η ταξική ανισότητα, η αδικία, η ανισοκατανομή του πλούτου να είναι κωμωδία; Ότι κρύβεται κάτω από το χαλί, ότι υποβόσκει, θα κλιμακωθεί και κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί, θα ξεσπάσει και το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να συγκλονίσει…Ένα film βαθιά πολιτικό και κοινωνικό. Ένα εξαίσιο μείγμα πολλών κινηματογραφικών ειδών, εμπνευσμένο, μελετημένο στη λεπτομέρεια και πρωτότυπο, που διασκεδάζει, άλλα πάνω απ΄ όλα καταγγέλλει και που σίγουρα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο!
